TOPICS
(c)image: National Museum of Contemporary Art (EMST), Athens
Little wooden seats and the woman of his dreams, 2006
Σε αρκετά έργα του, ο Κωστής Βελώνης πραγματεύεται συναισθήματα όπως η επιθυμία, ο έρωτας, το πάθος, η αποτυχία, η μοναξιά, η απώλεια και η μελαγχολία. Στο έργο Μικρά ξύλινα καθίσματα και η γυναίκα των ονείρων του, 2006, καταπιάνεται με μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δυο ιστορικά πρόσωπα και δημιουργεί ένα έργο έντονα ποιητικό, δίνοντας διαχρονική διάσταση στα συναισθήματα της ερωτικής ιστορίας που αφηγείται. Ο Ηρώδης Αττικός πένθησε την αδικοχαμένη σύζυγό του, Ασπασία Ρήγιλλα, σε τέτοιο βαθμό, που η υπερβολή του τον οδήγησε να τιμήσει τη μνήμη της χτίζοντας το Ωδείο της Ρηγίλλης, το οποίο έμεινε στην ιστορία ως Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Ο Βελώνης στήνει μια ηχητική εγκατάσταση που αποτελείται από μια μακέτα του Ηρωδείου πάνω στην οποία έχει τοποθετήσει μια μεγάλη ξύλινη καρδιά που φωτίζει τον χώρο. Το κόκκινο φως παραπέμπει στο χρώμα του πάθους και προσδίδει ένα δραματικό στοιχείο στην εγκατάσταση. Στην τελευταία κερκίδα του θεάτρου, ο καλλιτέχνης έχει τοποθετήσει δύο σκαμνάκια διαφορετικού μεγέθους, που αναφέρονται στα δύο πρόσωπα της ιστορίας του, αλλά παρακινούν επίσης την ονειροπόληση γύρω από φαντασιακές σχέσεις. Στον περιβάλλοντα χώρο ακούγεται μια διασκευή του τραγουδιού The first time ever I saw your face του Ίβαν ΜακΚολ, που τραγουδάει ο Τζόνι Κας. Η ιδιαίτερη, βαθιά φωνή του διάσημου αμερικανού τραγουδιστή και συνθέτη επιτείνει την ένταση του δράματος και της μελαγχολίας, ενώ συγχρόνως φέρνει στον νου τον θρήνο του ΜακΚολ για την απώλεια της γυναίκας του, στην οποία είχε αφιερώσει το συγκεκριμένο τραγούδι το 1957. Στην ηχητική εγκατάσταση του Βελώνη, οι δύο ιστορίες αγάπης και πένθους συναντιούνται.
Δάφνη Βιτάλη